Wyrażenie niektórych treści wymaga użycia więcej niż jednego czasownika w zdaniu.
Tak też wielu czasownikom i zwrotom towarzyszy drugi czasownik w bezokoliczniku.
Często ten bezokolicznik poprzedzany jest „zu” – wtedy takie zdanie nazywamy zdaniem
z konstrukcją zu + bezokolicznik.
Tak też wielu czasownikom i zwrotom towarzyszy drugi czasownik w bezokoliczniku.
Często ten bezokolicznik poprzedzany jest „zu” – wtedy takie zdanie nazywamy zdaniem
z konstrukcją zu + bezokolicznik.
Dzięki tym konstrukcjom możemy skracać dłuższe zdania. Używa się ich często zamiast zdań ze spójnikiem „dass” ( z tym samym podmiotem):
Ich hoffe, dass ich dich bald wiedersehe. – Mam nadzieję, że cię wkrótce zobaczę.
Ich hoffe dich bald wiederzusehen. – Mam nadzieję zobaczyć cię wkrótce.
Jak budujemy zdanie z konstrukcją zu + bezokolicznik?
Zdanie z konstrukcją zu + bezokolicznik składa się ze zdania wprowadzającego w dowolnym czasie i z dopełnienia treści bezokolicznikiem, przed którym zdajduje się „zu”, np.:
Er versuchte mich mehrmals telefonisch zu erreichen.
Przy czasownikach rozdzielnie złożonych „zu” znajduję się po przedrostku, np.:
Es wäre gut die neuen Studenten kennenzulernen.
W zdaniach z konstrukcją z „zu” może pojawić sie czasownik modalny. Wystąpi on wówczas na końcu zdania poprzedzony „zu”, np.:
Es freut mich, Sie kennenlernen zu dürfen.
Po jakich czasownikach lub zwrotach wystąpi bezokolicznik + zu?
Czasowniki:
versuchen(próbować), versprechen(obiecywać), raten(radzić), abraten(odradzać), sich vornehmen(postanowić sobie), vorhaben(mieć zamiar), planen(planować), hoffen(mieć nadzieję), sich freuen(cieszyć się), vergessen(zapomnieć), versäumen(przegapić), sich trauen(odważyć się), vorschlagen(zaproponować), empfehlen(polecać)…
Zwroty czasownikowe:
Es ist wichtig/ notwendig /gut/ sinvoll…
Es wäre gut…
Es ist sicher…
Es macht (keinen) Spaß…
Ich habe (keine) Lust/ Zeit/ Absicht…
Ich finde es interessant/ gut/ schlecht
Jak wyrazić przeszłość?
Jeśli treść wyrażona przez konstrukcję zu + bezokolicznik należy do przeszłości, używamy bezokolicznika czasu przeszłego Infinitiv II, czyli Partizip II + haben/sein. Najczęściej dotyczy to czasowników: zugeben(przyznać się), anklagen(oskarżać), beschuldigen(obwiniać), vorwerfen(czynić zarzuty).
Poprzez swoje znaczenie odnoszą się one do przeszłości. Np.:
Er beschuldigt den Nachbarn, den Gartenzaun mit dem Auto beschädigt zu haben.
Kiedy w zdaniach z towarzyszącym bezokolicznikiem nie występuje „zu”?
Istnieje grupa czasowników, które w pewnych sytuacjach wymagają uzupełnienia bezokolicznikiem, ale występuje on bez poprzedzającego „zu”. Są to:
- czasowniki modalne
- czasowniki wyrażające ruch/ przemieszczanie: fahren, gehen, kommen…
- czasowniki oznaczające odbiór wrażeń za pomocą zmysłów: spüren, fühlen, hören, sehen…
- czasownik lassen ( kazać, zlecić pracę)
Przykładowe zdania:
Wir müssen heute unbedingt mit unserem Klassenlehrer sprechen.
Am Wochendende gehen die Kinder schwimmen.
Ich fühle den Duft des schönen Parfüms in der Luft schweben.
Wir lassen die Waschmaschinde reparieren.
Źródło: Repetytorium gramatyczne, Lektorklett
